'A little lesson in responsibility'

Nick Moons Moons

Ik maak deel uit van Generatie Y, ook millennials genoemd. In vergelijking met vorige generaties is het gekend dat millennials op latere leeftijd verantwoordelijkheden op zich nemen. Dit komt deels door bijvoorbeeld werkgevers die veeleisender zijn en de woningmarkt die een harde noot is voor starters. Aan de andere kant houden millennials zich steeds minder vast aan tradities in vergelijking met de vorige Generatie X. Ze hebben dus de neiging om langer te studeren, later een huis te kopen, te trouwen en op oudere leeftijd kinderen te krijgen. Toch is er één ding waar ze wel verantwoordelijkheid voor willen nemen: planten. Planten hebben precies de juiste hoeveelheid verzorging nodig om Generatie Y een zeker verantwoordelijkheidsgevoel te geven.

Toen ik aan dit project begon, keek ik vooral naar mezelf. Ik geef nogal wat planten onderdak maar toch lukt het me altijd om mijn lievelingen te laten sterven. Na een tijdje merkte ik dat ik niet de enige was in mijn directe omgeving. Het was namelijk helemaal niet moeilijk om de modellen voor dit project te verzamelen. Zo bracht ik ons gevoel van (on)verantwoordelijkheid in beeld.

Een generatie die planten koestert, maar ze aan hun lot overlaat.

Nick Moons Moons (1993, Heusden-Zolder) studeerde grafische en digitale media en begon met fotograferen tijdens zijn studies in Noorwegen. Aanvankelijk richtte hij zich vooral op landschappen, maar in de Academie voor Beeldende Kunst te Gent ging hij op zoek naar wat het medium fotografie voor hem nog meer kon betekenen.

Deze reeks, ‘a little lesson in responsibility’ startte bij de dode kamerplanten in zijn eigen huis. Wanneer hij bij zijn vrienden rondkeek stelde hij vast dat hij niet de enige was die er in slaagde om de “urban jungle” te laten uitsterven. Hierop baseerde hij zijn onderzoek en liet de reeks organisch groeien tot het eindresultaat.

Nick gaat in de reeks op een analoge manier te werk. De technische camera dwingt hem om te vertragen en biedt een tegengewicht voor de beeldenstorm waar zijn generatie mee te maken krijgt. De foto’s zijn gemaakt bij de fotograaf thuis in een geïmproviseerde studio. Hij ontwikkelde de negatieven zelf om ze erna in te scannen en verder klaar te maken voor druk. Nick toont zich een jeugdige meester die zich bedient van een oude techniek, de technische analoge camera. Zijn verdorde kamerplanten zijn ongedefinieerde maar onmiskenbare metaforen.

De fotograaf zijn manier om de dode kamerplanten alsnog een tweede leven te geven aan de hand van de camera?